-
1 obraza
* * *f.1. (= zniewaga) insult, offense.2. (= obrażenie się) resentment, grudge; kamień obrazy rock of offense.3. ( wykroczenie przeciw czemuś) offense, outrage; obraza munduru disgrace to the uniform; obraza moralności indecency; obraza majestatu lese majesty l. lèse majesté; obraza sądu prawn. contempt of court; uznać kogoś winnym obrazy sądu prawn. hold sb in contempt of court; bez obrazy no offense; (toż) to obraza boska! pot. it's outrageous!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obraza
-
2 obraz|a
f sgt 1. (zniewaga) offence C/U GB, offense C/U US, insult- nie nazwałbym ich zwierzętami, to byłaby obraza dla zwierząt I wouldn’t call them animals, that would be an insult to animals- obraza słowna an insult2. (obrażenie się) resentment- na jego twarzy widniała obraza there was an expression of resentment on his face3. (wykroczenie) obraza urzędu prezydenta a slur on the presidency- obraza sądu contempt of court- obraza uczuć religijnych an affront to a. an offence against religious feelings□ obraza moralności (publicznej) offence against a. affront to public morality■ bez obrazy no offence (meant) GB, no offense (meant) US- obraza boska przest. an outrageThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obraz|a
См. также в других словарях:
obrażenie — n I 1. rzecz. od obrazić. 2. lm D. obrażenieeń «uszkodzenie ciała jako skutek uderzenia, skaleczenia, złamania» Obrażenie wewnętrzne. Doznać ciężkich obrażeń ciała. Doznał lekkiego obrażenia głowy. obrażenie się rzecz. od obrazić się … Słownik języka polskiego
obraza — ż IV, CMs. obrazazie zwykle blm 1. «obelżywe wyrażenie się o kimś, zachowanie się względem kogoś, uchybienie czyjejś godności osobistej; zniewaga» Obraza czynna, słowna. Śmiertelna obraza. Darować komuś obrazę. Ścierpieć obrazę, nie ścierpieć… … Słownik języka polskiego
dąs — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dąssie, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} okazywanie niezadowolenia, grymaszenie, kapryszenie; obraza, obrażenie się na kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyczyna dąsów. Dąsy żony. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
majestat — m IV, D. u, Ms. majestatacie, blm 1. «dostojeństwo, powaga; okazałość, wspaniałość» Majestat cierpienia, śmierci. Majestat prawa, władzy. Ukazać się, wystąpić w całym majestacie. 2. daw. «godność, władza monarchy; monarcha, władca» ∆ Obraza… … Słownik języka polskiego
stłuc — dk XI, stłukę, stłuczesz, stłucz, stłukł, stłuczony, stłukłszy 1. «zniszczyć jakiś kruchy przedmiot przez uderzenie, rozbicie na części; zbić, rozbić» Stłuc lustro, szklankę, wazon. Stłuc szybę kamieniem. 2. pot. «uderzyć o coś mocno jakąś… … Słownik języka polskiego
tłuc — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vd, tłukę, tłucze, tłucz, tłukł, tłukli, tłuczony {{/stl 8}}– stłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozbijać na drobne kawałki, niszczyć przez uderzanie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potłuczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. potłuc. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}potłuczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. potłuczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} uszkodzenie ciała, obrażenie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stłuczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. stłuc. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}stłuczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. stłuczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} miejscowe obrażenie ciała, bez… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
